جشنواره یا نمایشگاه!

بیشتر از یک  هفته از نخستین جشنواره هنری پوشاک و زیورآلات سنتی استان هرمزگان می گذره.فراخوان جشنواره در پنج بخش لباس های سنتی-مدرن-عکس-مقاله و هنرهای تجسمی با محوریت لباس های سنتی استان تقریبا یک ماهی میشد که بصورت کمرنگ و با پوسترها و پارچه نویسها در سطح شهر خودمانی میکرد.اما این نمایش آنقدر قدرتمند نبود که مشتاقان به هنری رو جذب کنه! 

گستردگی بخش های جشنواره با توجه به حضور هیئت داوران تقریبا نامرتبت علی الخصوص در بخش لباس های مدرن و سنتی و عکس تمایل و اشتیاق به شرکت در جشنواره رو با سوالات بی جوابی همراه میکنه که با تماس به بخش مدیریت جشنواره لاینهل باقی می مونه! 

با تمام باید ها و نبایدها و سوالات  بی جواب زمان افتتاحیه جشنواره فرامیرسه.جشنواره با بنرهای قرمز رنگ که توسطح شهر خودنمایی می کنه شمارو تا جلوی موزه مردم شناسی می کشونه صدای ساز و دهل و موسیقی محلی آدم رو مشتاق به دیدن این نمایش میکنه با حضور مدیریت میراث فرهنگی و معاونت استانداری و تشریفات خاص افتتاحیه که شامل سخنرانی و بریدن روبان با قیچی میباشه رسما شروع میشه! 

مردم اطراف محله سه راه ۲۲ بهمن به همراه خانواده شرکت کنندگان در جشنواره و مردم مشتاق به دیدن بهترین کارهای ره یافته به جشنواره بعد از مسئولین استانی به موزه وارد می شوند در اولین نگاه عکس های منتخبین جشنواره که با توجه به کدهای نصب شده گواه حضور بیش از ۵تا ۶عکاس رو بیشتر نمی دهد.تابلو نقاشی های بخش هنرهای تجسمی با چیدمان نامرتب خوش آمدگویی بعدی جشنواره است که شما رو پله های طبقه دوم هدایت میکنه.طبقع دوم موزه مخصوص لباس های سنتی و مدرن راه یافته به جشنواره می باشد.درب چوبی و مانکن نصفه خوش آمدگویی طبقه دوم می باشد گوفاره سنتی با دو مانکن زن و مرد و لباس های سنتی کندوره شلوار بندری های با رنگ های متنوع و لیسی و جلبیل های خوسی و پولکی حس خوبی رو ازجای جایی استان هرمزگان به ارمغان میاره لباس های چیدمان شده بر روی کوزه و زمین و بر تن چند مانکن با دکور سنتی که متعلق به بخش جاسک معرفی شده نقطه قوت جشنواره است و متاسفانه چیدمان نا موزون لباس های مدرن و حجله مربوط به بخش جاسک  نبود لباس های زیبا متعلق به بستک و قشم و لنگه و سایر نقاط استان رو یا دآور می کنه! 

شیلا ی قدیمی منطقه گچین وجلبیل های خوصی نقره کاری تنها نقطه قوت و قابل توجه می باشه که در صورت سوال می تونید به اونها نگاه خاصی داشته باشید و شایسته حضور در یک جشنواره استانی رو داره. 

بعد از گذشت سه روز و حضور نامرتب هئیت داوران برای انتخاب برترین های جشنواره در میان مردم و نظر به اینکه با توجه به عدم حضور کارشناس طراحی و لباس در بخش داوری و یا حتی خیاط ماهری از صنف خیاطان این ناهماهنگی رو بیشتر مشخص و سوال برانگیز میکنه؟! 

چرا در یک جشنواره هنری که اختصاصی در بخش پوشاک برگزار شده ما هیئت دارو یا عوامل اجرایی کارشناسی شده ای نداریم؟! 

با فرا رسیدن روز اختتامیه و باز موسیقی سنتی  است که مردم رو فرامی خونه و فن بیان ضعیف مجری در معرفی برنامه ها.بیاینه ضعیف  تر مسئول هیئت داوران عدم حضور منتخبین در جشنواره برای دریافت جوایز که بعد از پرس و جو معلوم شده که به آنها اطلاعی داده نشده و نوشتن اسامی برندگان بر روی پاکت های جوایز جشنواره نه نفرات برتر همه و همه سوالات بی جوابی است که برای آن جوابی می یافت نشد! 

از شروع سال ۱۳۸۹ با برنامه اولین شوزنده لباس ونمایشگاه های متفاوت مد و لباس و جشنواره پوشاک و هم اکنون رو نمایی ار اولین ژورنال لباس سنتی با شو لباسی دیگر و هزینه ۱۰۰۰۰ تومانی خرید بلیط برای مردم و مشتاقین مد و لباس سوال دیگری رو باز می کنه که بازخورد اجتماعی و فرهنگی این همه هزینه و بر گزاری مراسم و شو جشنواره ها چیست؟!مگر نه اینکه هدف تمام مسئولین و طراحان لباس و مشتاقین عرصه مد و لباس فرهنگ سازی و ایجاد یک مد متناسب در حد و بضاعت استا هرمزگان می باشد؟چقدر مردمی که از این قبیل جشنواره و شو های لباش بیرون می آیند مشتاق به استفاده ار لباس های سنتی استان هستند؟چند  تا از صنوف و تولید های استان این لباس ها رو برای مردم در بعد وسیع تولید و عرضه میکنه؟چقدر پوشش جوانان ما متاثر از لباس های سنتی و مدرن و مدهای داخلیه؟مسئولین و هیئت های اجرایی و ارگان های دولتی چقدر مشتاق با استفاده ار المان های بومی و سنتی در لباس فرم ادارات هستند؟چند نفر از طراحان فعال بخش مد و لباس که به تعداد انگشتان دست نمی باشند  همچنان مشتاق به حضور پرنگ و فعال با انگیزه کافی در این عرصه هستند؟ 

همه این ها و سوالت بیشمار دیگر در اخرین روزهای سال ۱۳۸۹ خورشیدی و فرارسیدن سال نو برایم بی جواب میماند و ار خود می پرسم برای اتمام بودجه مصوبه سال ۱۳۸۹ در ادارات آیا راه بهتری جزبرگزار کردن مراسم و جشنواره و نمایشگاه های متعدد وجود ندارد؟؟؟